Het is zaterdagochtend, 7 Maart Anno 2015. Het is de dag waarop ik weer een klein stukje meer van de wereld zal gaan ontdekken. Met een goede nachtrust gaat om 08:30 de wekker om richting Schiphol af te reizen. Eenmaal daar wordt het ritueel van afscheid in werking gezet met alle vliegveld praktijken vandien, paspoort check, bagage drop-off en het ontmoeten van de medereizigers. Deze reis naar Vietnam zal ik doen met de organisatie Shoestring in een groep van zo’n 15 reizigers.
Ik heb mazzel, ik ben bij de nooduitgang geplaatst dus heb een heerlijk stuk beenruimte voor mijzelf om verschilende keren van houding te kunnen wisselen. De reis verloopt soepel, ik ben in mijn E-books gedoken en voor ik het wist was het 11 uur later en was ik al in Hong Kong. (uiteraard ging dit alles gepaard met de nodige snacks onderweg en de maaltijden waren prima)
Aangekomen in Hong Kong, zo rond en nabij middernacht Nederlandse tijd begint de vermoeidheid wel op te spelen maar we moeten door, over 2 uur gaat het volgende vliegtuig richting Ho Chi Min- in de volksmond ook wel Saigon genoemd. Deze vlucht verliep minder soepel, en ik voelde de vermoeidheid toenemen gepaard met wat hoofdpijn en misselijkheid. Gelukkig heeft mijn uitzonderlijke immuunsysteem het gehouden en kwam ik in Saigon aan. Nederlandse tijd...ergens diep in de nacht. Vietnamese tijd: 10:55, ik zal in het vervolg in dit blog de Vietnamese tijden gaan aanhouden, deze verschilt 6 uur met de Nederlandse tijd.

De eerste verzameling, kennis gemaakt met de rest van de groep en de reisleider. Een pittige Vietnamese man met een luide stem die erg strict overkomt. Ik kreeg eerst een waslijst met waarschuwingen te horen- kijk uit voor verkopers hier, ga niet naar binnen daar, etc. etc. Het werd me wel duidelijk dat ik in een heel andere tak van Azië terecht was gekomen- dit is geen Japan met etiketten, niet alles geordend in rijen en groepen maar een in mijn ogen grote chaos op straat. Scooters en auto’s rijden door elkaar als een Turkse bazaar en ik verbaasde mij dat ik niemand heb zien sneuvelen deze dag. Algoed, ze weten vast wat ze doen want ik heb me laten vertellen vandaag dat Vietnam een land is in een grote groei en daar zijn ze trots op. In het verleden hebben zij ook veel oorlog geleden, niet alleen met de Americano’s in de jaren 70, maar met China, Japan en ga zo maar door. Met het luisteren naar de reisleider kreeg ik wel het idee dat de Vietnamezen de Fransen dankbaar zijn voor hun technologie die ze Vietnam hebben binnengebracht in de jaren 1800, zonder hen hadden zij techniek als treinen en normaal wegdek niet gehad. En ik dacht altijd dat ze de Fransen haatte voor het koloniseren, zo leer je ook elke dag weer wat.

Na de wandeling door de stad met de reisleider ging ik richting hotel, het was zo rond 16:00- een korte douche gepleegd en een kleine power nap om verloren slaap in te halen. Om 17:30 wakker om me voor te bereiden op avondeten, afgesproken om met wat groepsgenoten 18:15 in de lobby af te spreken om in het hotel te eten. Eenmaal verzameld zijn we met een kleiner groepje naar de negende verdieping van het hotel gegaan om te genieten van het uitzicht over de stad- en niet één stukje, maar een groot stuk. De vloer draaide namelijk ingenieus mee waardoor je een mooi uitzicht had. Na lekker eten en een wijntje vroeg richting de hotelkamer, morgen zal de wekker weer om 06:00 gaan en een nacht overgeslagen te hebben begint er nu wel in te hakken.

9 maart, het wekkertje doet zijn trouwe plicht en laat mij om 06:00 ontwaken. Nog een croissantje voor het ontbijt met wat drinken zodat ik niet nog vroeger op hoef en zo ontbijt op bed heb, top. Om 07:00 verzamelen met de groep om door te reizen naar Củ Chi. Hier is heftig gevochten tussen de Amerikanen + het zuid Vietnamese leger tegen de Vietcong. Ik zal de vele A4tje’s aan informatie besparen en de foto’s laten spreken. Eenmaal daar aangekomen wat les gekregen in oorlogshistorie en wat demonstraties gezien van de tunnels, demonstraties? Nee nee dat was niet alles, ik ben daar met mijn niet zo Vietnamese figuur naar binnen gekropen- met het feit dat ze die tunnels hebben uitgegraven moet je geen last hebben van claustrofobie want het was echt krap. Maar goed ik kwam er weer heel uit en zonder rare Vietnamese vallen tegen gekomen te zijn. Ik heb een partij booby traps gezien wat ze gebruikte dat is bizar. Die heb ik niet uitgeprobeerd overigens. Wel heb ik hun wapens kunnen gebruiken op de shooting range. Ik heb een paar kogels gekocht voor de M16 en even laten zien hoe je “real life Call of Duty” doet. Ik maak er een grapje van maar met deze wapens is er veel gevochten en het is indrukwekkend om zo’n geweer zelf af te schieten, elk schot wat je lost kan een leven kosten, dat is heftig. Waarom kon ik zo makkelijk schieten? Simpel, Vietnam doet niet aan tekenen voor gevaar. Heb je geld? Dan koop je kogels, je schiet ze op en dan rot je op om plaats te maken voor de volgende. Haastig volk hoor, die Vietnamezen.

Na dit tunnelcomplex meegemaakt te hebben zijn we met een snel tempo richting een tempel gereisd waar van 12:00 tot 12:30 een ceremonie gehouden werd en erg interessant was om mee te maken. Het geloof wat ze in deze tempel belijden is het Cao Dai, dit is een mengelmoes tussen westerse en oosterse religies om zo een ideale godsdienst te creëren. Dat maak het natuurlijk wel heel makkelijk hé :).

Eenmaal deze ceremonie meegemaakt te hebben zijn we rond 12:45 richting de lunch locatie gereisd en hebben we lekker gegeten. Een hele hoop besteld van alles om zo wat van de Vietnamese keuken te proeven. Eenmaal weer sterk en krachtig door de lunch terug richting Saigon om daar de laatste middag/ avond door te maken. In het hotel snel opgefrisd en weer door, we zijn opgesplitst en met een kleiner groepje rond 16:45 de stad in gegaan om te zoeken naar eten en drinken, maar eerst- een bakkie!
Na een uur wandelen een lokaal barretje geprobeerd op z’n Vietnamees op super kleine stoeltjes. Met de 30 graden Celsius die het hier is, had ik geen zin in koffie en ben voor een lokaal brouwerijtje gegaan, dit was oké!
Een uurtje getafeld en zoeken naar een restaurant. Kaart lezen van een doolhof valt niet mee maar uiteindelijk kwamen we uit waar we naar toe wilden, cocktails en diner, dat is ook oké! Rond 21:15 richting het hotel om lekker te douchen en mijn spullen deels in te pakken maar belangrijkst van alles ook even dit blog bijwerken! Morgen zal de wekker wat later gaan, 07:00 ;). Deze dag zal mij verplaatsen naar Nha Trang en de volgende bezienswaardigheden gaan tonen.